Arteterapia jest bardzo ciekawą dyscypliną, która wciąż się rozwija, także na polu nauki. Sam termin „arteterapia” jest bardzo złożony na jednym jej brzegu są różnego typu aktywności kulturalne wykorzystywane terapeutycznie, na drugim – konkretne działania związane ze sztuką, które podejmuje się w celach relaksacyjnych, aktywizujących lub leczniczych.

Arteterapię można podzielić na wiele metod takich jak: muzykoterapię, biblioterapię, choreoterapię, teatroterapię czy też filmoterapię. To, co je łączy to fakt, że aktywność artystyczna lub jej wytwór artystyczny nie stanowi głównego celu, lecz jest środkiem do uzyskania wglądu we własne problemy, emocje, postawy, zachowania czy stosunek do otoczenia. Odbywa się to w obecności arteterapeuty, który towarzyszy tej aktywności.

Osoba pracująca z dzieckiem powinna być uważna, autentyczna, zainteresowana dzieckiem, empatyczna, umiejąca oddzielać swoje poglądy od poglądów dziecka, umiejąca prowadzać pozytywny dialog w trakcie i po zakończonej  pracy, ale też umiejąca wesprzeć lub pozostawić dziecku przestrzeń do samodzielnych poszukiwań w rozpoznawaniu własnych uczuć, potrzeb, odczuć, myśli. Dlaczego? Ponieważ tylko w sytuacji pełnej akceptacji oraz zrozumienia potrzeb i emocji, dziecko może rozmawiać o tym, czego tak naprawdę potrzebuje, co czuje, jakie są jego emocje, o czym myśli, czego chce w kontekście działań arteterapeutycznych. Wtedy takie działania mają sens. W takich warunkach korzystanie z możliwości jakie daje arteterapia staje się bardzo przydatnym, prostym i bezpiecznym narzędziem do pracy z dziećmi.

Arteterapia jest piękną dyscypliną która daje płaszczyznę do wszechstronnego rozwoju człowieka podnosząc jego jakość życia z ukształtowaniem pozytywnej i adekwatnej samooceny wraz z budowaniem satysfakcjonujących relacji z drugim człowiekiem.[/wm_text_block]