Prze­ciętne dziecko nabywa umie­jęt­no­ści spo­łecz­nych poprzez obser­wa­cję oto­cze­nia, w któ­rym dora­sta. Pro­ces roz­po­czyna się w momen­cie naro­dzin i trwa nie­prze­rwa­nie, aż do dorosłości.

Jest grupa dzieci, które, mają kło­pot z przy­swa­ja­niem tego rodzaju wie­dzy i pomimo naj­lep­szych wzor­ców, nie będą w sta­nie ich przy­swoić w spo­sób natu­ralny. Dzieci takie mają trud­no­ści z rozu­mie­niem zasad spo­łecz­nych, czę­sto nie roz­po­znają w spo­sób pra­wi­dłowy emo­cji, wydają się nie zauwa­żać potrzeb innych ludzi.

Ist­nieją metody, aby opi­sy­wane defi­cyty wyrów­ny­wać, aby dać tym dzie­ciom szansę, na naucze­nie się tego, co jest nie­zbędne, by radzić sobie w spo­łe­czeń­stwie i wieść w nim w miarę szczę­śliwe życie.

Zajęcia TUS (trening umiejętności społecznych) to terapia adresowana do dzieci wykazujących tego rodzaju problemy. Zajęcia prowadzone przez terapeutów skupiają się na rozwoju emocjonalnym, rozwoju empatii, poprawie umiejętności kontaktów interpersonalnych i współdziałania. W pracy z najmłodszymi dziećmi stosujemy metodę małych kroków. Podczas ćwiczenia nowej umiejętności  rozkładamy ją na pojedyncze kroki.  Na początku zapoznajemy dzieci z tematem, omawiamy jak powinno wyglądać konkretne zachowanie. Następnie na podstawie przedstawionych kroków wprowadzamy je w sposób zachowania się w konkretnej sytuacji – „co trzeba po kolei zrobić żeby np. zawrzeć znajomość”. Za każdym razem wzmacniamy wszystkie pozytywne zachowania, które w ramach wykonania danej umiejętności dziecko  prezentuje.
Staramy się, aby podawana instrukcja była konkretna, dostosowana formą i zakresem do poziomu rozumienie uczestników.

W celu utrwalenia umiejętności zachęcamy dzieci do „odgrywanie ról”, w różnych formach: poprzez imitacje, rekonstrukcje (przypomnienie czy uczestnicy byli kiedykolwiek „w takiej sytuacji”), antycypacje (przewidywanie sytuacji w której mogą się znaleźć), modelowanie.

Na koniec zajęć dzieci otrzymują od nas informacje zwrotne. To bardzo ważne narzędzie pomagające przeformułować uczestnikom ich dotychczasowe doświadczenia społeczne na bardziej pozytywne, dbamy o ich pozytywne brzmienie. Zawsze zaczynamy od przekazania  i  pokreślenia tego, co udało się dziecku osiągnąć. W dalszej kolejności omawiamy trudności i umawiamy się na dalszą pracę[/wm_text_block]